دستور جلب عادی :
زمانی که نشانی متهم را می دانیم ، قاضی پیگیری دستور جلب را به یک مرکز مشخص ابلاغ می کند و فقط آن مرکز اجازه پیگیری جلب دارد.
دستور جلب سیار :
زمانی که نشانی محل زندگی متهم را نمی دانیم، قاضی پیگیری دستور جلب را به تمام مراکز قضایی پیگیری دستور جلب صادر می کند.
دستور جلب در دعاوی
انواع دستور جلب در دعاوی
دستور جلب حقوقی :
پس از قطعیت حکم و صدور اجرائیه و امتناع محکوم علیه از پرداخت ، در صورتی که محکوم علیه مالی نداشته باشد یا شاکی از آن اموال مطلع نباشد (ماده ۳ قانون محکومیتهای مالی) : تا زمان اجرای حکم یا پذیرفته شدن اعسار یا جلب رضایت محکوم له ، به در خواست محکوم له ، دادگاه دستور جلب وی را صادر می کند و قاضی راسا نمی تواند دستور جلب صادر کند.)(به منظور ادای دین و اجرای حکم است و مجازات محسوب نمی شود.)
دستور جلب کیفری :
۱- اگر متهم در مرحله تحقیقات برای ارائه توضیحات حاضر نشود به دستور مقام قضایی ( بازپرس یا دادیار) جلب می شود. به دلیل عدم حضور متهم برای توضیح است.به دلیل یا گناهکاری یا اجرای حکم نیست . مرجع قضایی راساً دستور جلب صادر می کند.
۲- پس از اثبات مجرمیت و قطعی شدن حکم دادگاه کیفری اول دعوت محکوم علیه برای اجرای حکم و سپس دستور جلب
بررسی انواع حکم جلب در ایران
جلب در لغت به معنی طلب، بدست آوردن، کشیدن و ربودن، بازداشت و دستگیری می باشد و در حقوق ایران به ۲ دسته تقسیم می شود:
۱- جلب تقویتی :
جلب ثالث به منظور استفاده از اطلاعات او به منظور تقویت ادله و موضوع یکی از طرفین دعوا بدون اینکه حکمی نسبت به ثالث صادر شود ، این ثالث چون به عنوان مدعی علیه را ندارد باید با او مانند شاهد رفتار کرد.
۲-جلب ثالث:
یکی از موارد طواری دادرسی است که در آن هریک از اصحاب دعوا در مرحله نخستین و پژوهش می توانند شخص ثالثی را به دادرسی جلب کنند .ثالث مذکور عنوان اصحاب دعوا را دارد و مجلوب یا مجلوب ثالث نامیده می شود. ( زیرا حکمی که صادر می شود نسبت به او نیز اثر گذرا است ) (مواد ۱۳۵ الی ۱۴۰ ق آدم)(م ۵۴ ق آددیوان عدالت اداری)